Η δύναμη του λόγου είναι αναμφισβήτητα ένα από τα πιο ισχυρά εργαλεία που διαθέτει ο άνθρωπος.

Ο λόγος σου…  Είναι το μέσο για να εκφράσεις  όσα θέλεις  στους άλλους, είναι το μέσο για να επικοινωνήσεις  να μεταφέρεις  και να λάβεις  μηνύματα.

Ο τρόπος που επικοινωνείς  σε χαρακτηρίζει, οι λέξεις, οι εκφράσεις και η χρήση του λόγου σου  μπορεί να σε διευκολύνουν η να σε δυσκολέψουν.

Η δύναμη του λόγου είναι αναμφισβήτητα ένα από τα πιο ισχυρά εργαλεία που διαθέτει ο άνθρωπος. Με τις λέξεις, ο άνθρωπος μπορεί να συνδέεται, να εμπνέει, να μαθαίνει, αλλά και να πληγώνει ή να καταστρέφει.

Ο τρόπος που επιλέγουμε να χρησιμοποιήσουμε τον λόγο μας αντανακλά τον εσωτερικό μας κόσμο και τις προθέσεις μας.

Οι λέξεις έχουν τη δύναμη να διαμορφώνουν την πραγματικότητα μας. Όταν λέμε “καταστροφή”, ο νους γεμίζει με φόβο, αγωνία και θλίψη. Αντίθετα, η λέξη “δημιουργία” φέρνει ελπίδα, χαρά και ένα αίσθημα δυναμικής. Αυτή η διαφορά μας δείχνει πόσο σημαντική είναι η συνειδητή χρήση του λόγου μας.

Η παροιμία «η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει και κόκκαλα τσακίζει» περιγράφει με ακρίβεια την επίδραση του λόγου στον ψυχισμό των ανθρώπων.

Ένα σκληρό ή απρόσεκτο σχόλιο μπορεί να αφήσει βαθιά τραύματα, ενώ ένας καλός λόγος μπορεί να θεραπεύσει ακόμα και τις πιο βαθιές πληγές.

Είναι, λοιπόν, σημαντικό να αναγνωρίσουμε την ευθύνη που έχουμε κάθε φορά που μιλάμε.

Να σκεφτόμαστε πριν μιλήσουμε, να επιλέγουμε τις λέξεις μας με σεβασμό και να αναρωτιόμαστε: “Αυτό που πρόκειται να πω, θα οικοδομήσει ή θα καταστρέψει;”

Ο λόγος μπορεί να είναι εργαλείο αλλαγής και εξέλιξης. Μπορεί να εμπνεύσει ελπίδα, να μεταφέρει κατανόηση και να δημιουργήσει γέφυρες επικοινωνίας.

Αν τον χρησιμοποιήσουμε με καλοσύνη, υπομονή και εν-συναίσθηση, τότε ο λόγος μας μπορεί να γίνει το θεμέλιο για μια καλύτερη κοινωνία.

Ο λόγος σου μπορεί να δημιουργήσει , η  να καταστρέψει, η δύναμη του λόγου είναι στα χέρια μας, και το πώς θα την χρησιμοποιήσουμε είναι δική μας επιλογή.

 

Δεν υπάρχει σωστός τρόπος να είσαι γυναίκα.

Δεν υπάρχει σωστός τρόπος να είσαι γυναίκα.

Από τη Λάσπη στο Ρόλο Κάποτε, ήμουν εκείνο το παιδί — με τα ρούχα μονίμως λασπωμένα, το βλέμμα γεμάτο περιέργεια και τα γόνατα χωμένα στη γη. Το νερό ήταν το φυσικό μου καταφύγιο, η λάσπη ο τόπος του παιχνιδιού και της ελευθερίας μου. Ήμουν ένα κορίτσι που δεν φοβόταν...

Δεν έχω τίποτα να εξηγήσω

Δεν έχω τίποτα να εξηγήσω

Δεν έχω τίποτα να εξηγήσω Δεν εξηγώ πια.Ούτε ζητώ κατανόηση.Ό,τι κάνω, το κάνω γιατί το ένιωσα, το σκέφτηκα, το επέλεξα.Όχι για να με καταλάβουν. Ούτε για να με εγκρίνουν. Οι πράξεις μου δεν χρειάζονται λεζάντα.Δεν συνοδεύονται από απολογίες.Δεν είναι σκηνές που...