Ο έρωτας είναι το πιο δυνατό συναίσθημα.
Είναι μια ακατανίκητη δύναμη που μεταμορφώνει την ψυχή, χρωματίζει τις στιγμές και δίνει φτερά στην καρδιά.
Είναι η σπίθα που κάνει τα μάτια να λάμπουν, το άγγιγμα που ανατριχιάζει το δέρμα, ο ψίθυρος που γίνεται τραγούδι μέσα στη σιωπή.
Όταν ο έρωτας αγγίζει έναν άνθρωπο, τον αλλάζει.
Δεν είναι απλώς ένα συναίσθημα· είναι μια εμπειρία που ξεπερνά τη λογική, μια γέφυρα που ενώνει την πραγματικότητα με το όνειρο.
Οι ερωτευμένοι βλέπουν τον κόσμο αλλιώς.
Ο χρόνος δεν μετριέται με ρολόγια, αλλά με βλέμματα και αγγίγματα, με σκιρτήματα και σιωπές γεμάτες νόημα.
Υπάρχει κάτι μαγικό στον τρόπο που δύο ψυχές αναγνωρίζονται μέσα στο πλήθος.
Σαν να υπήρχε πάντοτε ένας ψίθυρος στη μοίρα τους, μια υπόσχεση που περίμενε να εκπληρωθεί.
Ο έρωτας είναι σαν εκείνα τα παλιά τραγούδια που κάποιος ψιθυρίζει χωρίς να θυμάται πού τα έμαθε—γιατί ίσως να τα κουβαλούσε πάντα μέσα του, όπως κουβαλάμε μέσα μας εκείνον που κάποτε θα αγαπήσουμε.
Αλλά ο έρωτας δεν είναι μόνο φως· είναι και φωτιά.
Μια φλόγα που καταναλώνει, που πονάει, που διδάσκει.
Είναι ένα ταξίδι που απαιτεί θάρρος, γιατί η αγάπη θέλει να δοθεί χωρίς φόβο, χωρίς όρια.
Κι όσοι την αφήνουν να τους συνεπάρει, γίνονται ποιητές της ίδιας τους της ζωής.
Αν υπάρχει μαγεία σε αυτόν τον κόσμο, βρίσκεται στον έρωτα.
Στη δύναμή του να κάνει την καρδιά να χτυπά δυνατά, στη σοφία του να μας διδάσκει την πιο βαθιά μορφή ελευθερίας: να χαρίζουμε τον εαυτό μας σε κάποιον άλλον χωρίς να χάνουμε ούτε στάλα από την ψυχή μας.
